جسمش بروی خاک و سرش برفراز نی

امروز روز ماتم شاه فلک فر است	از هر طرف به هر طرفی محشر است
این پادشاه عشق که جان داده تشنه لب	شافع به روز محشر و ساقی کوثر است
این جسم چاکچاک فتاده به روی خاک	نور دو چشم خاتم و زهرای اطهراست
جسمش به روی خاک و سرش بر فراز نی	این گوشوار عرش برین نور داور است
ای شمس کائنات نهان شو به پشت ابر	عریان تن عزیز خداوند اکبر است
این نور کیست کرده تجلی به نوک نی	این نور نور شمس جمال پیمبر است
در بحر خون فتاده ببین گوشوار عرش	گریان چو ابر از غم او طاق اخضر است
گلها اگر به طرف چمن گشته رنگ رنگ	از خون حلق اصغر و از موی اکبر است
این طاق واژگون ز چه رو سرنگون نشد		نور دو چشم فاطمه افسرده خاطر است
زینب به کف گرفت تن شاه دین و گفت	این هدیه از علی و بتول و پیمبر است
من می­سپارمش به تو این جسم و می­روم	قدرش بدان که این تن مجروح بی سر است