سالروز میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام مبارک باد!
ای ثمر نخل باغ وحی توانا |
گوهر دریای فضل حق تعالی |
ای قمر آسمان خسرو بطحا |
زینت عرش برین خلد مصفا |
حامی دین خدا مظهر اسما |
|
برقع چو ز روی مهر چهره گشائی |
تا که به افلاکیان نور رخ بنمائی |
دل ز کف عاشقان به غمزه ربائی |
ساقی بزم الست عین بقائی |
دل بربودی ز خلق عالم بالا |
|
صاحب ملک وجود و افسر شاهی |
بحر عطای تو هست لایتناهی |
روی تو آئینه صفات الهی |
دلشدگان را معین و پشت و پناهی |
روح در اعضای امهاتی و آبا |
|
کشور حسنی و پادشاه جهانی |
یوسف مصر وجود کون و مکانی |
کشتی توفیق حق و بحر گرانی |
وجه خدای کریمی و سرّ نهانی |
جان جهانی و نور دیدۀ والا |
|
نرگس مستان و عندلیب گلستان |
ساقی و جام و شراب و ساحت بستان |
سبزه و صحرا و دلبر و لب بستان |
مطرب و ساقی و بزم و شمع شبستان |
فصل گل و پای سرو و ساغر صهبا |
|
نور جمالت به کون گشته فروزان |
لعل لبت کوثر است و روی تو رضوان |
بر در عفو توئیم سر به گریبان |
دست من و دامن تو ای شه خوبان |
بوسه ز پای تو دل نمود تمنا |
|
روی تو را تا سپاه زانیه دیدند |
رشته الفت ز کائنات بریدند |
دست ز جنگ آن سپاه شوم کشیدند |
گاه سخن گفتند و گهی بشنیدند |
کیست که حیران نموده شاه و گدا را |
|
یک نفر از آن سپاه شوم جفاکار |
گفت بود نور چشم احمد مختار |
مظهر آیات حق قطبة الاقطار |
کنز عطا پرده دار عالم اسرار |
هست علی شمع بزم عترت طاها |
|
گفت منم شمس آفتاب پرستان |
در لب لعل من است چشمه بستان |
خرم و خندان ز ماست طرف گلستان |
مست ز پیمان ماست نرگس مستان |
شبه رسولم عزیز دانه لیلی |
|
من شرف مکه و ذبیح منایم |
زینت عرش برین بدر دجایم |
ساقی بزم پیمبر دو سرایم |
قطرهای از بحر سیدالشهدایم |
بهر شهادت شدم ز شوق مهیا |
|
غیرتش آمد به جوش آن شه خوبان |
تیغ کشید از نیام شد سوی میدان |
نعره کشیدی چو شیر بیشه جانان |
زد به صف آن سپاه مشرک و نادان |
زیر و زبر کرد آن صفوف دغا را |
|
عاقبت از تیغ و تیر و نیزه و خنجر |
گشت مشبک تن عزیز پیمبر |
با لب عطشان و قلب ریش مکدر |
ز عرش زین شد به فرش شاه فلک فر |
غلغله افتاد در زمین و ثریا |
|
بر سر بالین اکبر آمده سلطان |
دید به خاک اوفتاده سرو خرامان |
گشت کمان قامتش چو طاق نه ارکان |
رأس عزیزش گرفت بر سر دامان |
گفت علی جان انیس و مونس لیلی |
|
نیست در این دشت خوفناک مقامت |
خیز ز جا تا برم به سوی خیامت |
چشم به راه تو است مام گرامت |
کرده به پا در حریم شور قیامت |
گریه کند از فراقت ای گل رعنا |
|
گفت الهی گواهی از دل زارم |
رفت ز دستم گل همیشه بهارم |
ای به فدای تو جان خرد و کبارم |
چون که به دل آرزوی وصل تو دارم |
«قطره» چه باشد شها مقابل دریا |