بر سر کوی تو ما از شام ویران آمدیم |
با غزالان حرم جمع پریشان آمدیم |
|
|
ای عزیز فاطمه با کودکان زار تو |
با ولی حق تعالی عابد بیمار تو |
آمدیم از شام غم افزا پی دیدار تو |
مو کنان مویه کنان سر در گریبان آمدیم |
ما به یاد روی تو طی منازل کردهایم |
همچو کشتی شکسته رو به ساحل کردهایم |
بر سر قبر تو با اطفال منزل کردهایم |
آگهی از حال ما مفتون و حیران آمدیم |
قامت سجاد از داغت کمان گردیده است |
از کف اطفال تو صبر و توان گردیده است |
خواهرت زینب امیر کاروان گردیده است |
که به طوف کوی تو افسرده نالان آمدیم |
بعد قتلت دستگیر و واله و حیران شدیم |
اندرین وادی حیرت جمله سرگردان شدیم |
از جفای ظلم عدوان بی سرو سامان شدیم |
تا به معراج حقیقت راحت جان آمدیم |
تا که در ویرانه ما را گشت منزل روز و شب |
در خرابه جان ما غمدیدگان آمد به لب |
خانۀ بی سقف و بام میهمان یاللعجب |
ما برون از شام غم با چشم گریان آمدیم |
ظلم بی حد و حساب فتنههای رنگ رنگ |
آه از شام خراب مردم بی نام و ننگ |
بر سر ما میزدند از بام خاک چوب و سنگ |
بی سر و سامان شدیم تا به سامان آمدیم |
بزم ماتم را در این عالم مهیا کردهایم |
جان شیرین را فدای حق تعالی کردهایم |
در دل ذرات مافیها تو مأوی کرده |
ما چو مهری از پی خورشید تابان آمدیم |
رنج راه شام و تن رنجور پا پر آبله |
قلب محزون حال خسته دل شکسته سلسله |
نیست دیگر در کف ما صبر و تاب حوصله |
که چنین محزون سرگردان حیران آمدیم |
شاه مظلومان تو در خواب خوش و ما غمگسار |
قاسم و عباس اکبر عون داری در کنار |
جان نثاری گرد شمع عارضت پروانهوار |
ما به سان قطره در دریای عمان آمدیم |
تا قیامت پرچم جان بازیات برپاستی |
دستگیر خلق عالم شافع فرداستی |
تو عزیز حق تعالی زهرۀ زهراستی |
عندلیب آسا به گلزار تو نالان آمدیم |
از فراقت یوسف جان پیر شد یعقوب عشق |
داد از کف صبر و طاقت از غمت یعقوب عشق |
ابر آسا دیده گریان طالب مطلوب عشق |
همچو یوسف ما به نزد پیر کنعان آمدیم |