ز مهر چهر بدیعش فکنده پرده نگار

بگو به ساکن میخانه گشت صبح امید

نسیم صبح سعادت ز کوی دوست وزید

ز مهر چهر بدیعش فکنده پرده نگار

به عاشقان رخش مژدة وصال دهید

تجلیات فروغ جمال بی مثلش

ز بدو خلقت این کائنات بود پدید

تمام خلق بود خوشه‌چین حسن رخش

ز درگه ازلیّش نرفته کس نومید

اگر به مهر فلک عارضش کنم تشبیه

به کیش اهل طریقت مرا بسوزانید

درید پردة پندار تا بر عاشق وصل

شب وصال عیان گشت و او به وصل رسید

به عجز و لابه بسائید جبهه بر قدمش

صراحی از کف ساقیّ بزم انس چشید

مکان گرفت به دامان حضرت معشوق

به باب کعبة مقصود گشت عبد و عبید

اگر که سنگ ملامت شکست بال و پرش

ز آستانة این خانه تا ابد نپرید

به دست قطره به جز نامة سیاهی نیست

تویی که بحر عطا کی کنی گدا نومید