مرثیه‌ی امیرالمؤمنین علیه السلام

دلم از ناوک پیکان شکسته	از این بار مصیبت گشته خسته
چو فرق مرتضی شق القمر شد	مدار کن فکان درهم شکسته
ز آه و ناله‌ی شاه ولایت	به روی مهر گرد غم نشسته
خضاب از خون شده محراب ابروش	چو آن آئینۀ آئین شکسته
حضور کبریا از تیغ ملجم	همای سدره بال و پر شکسته
سر رشته زدست کودکانش	برای ماتم حیدر گسسته
علی چون دار فانی را وداع کرد	ره چاره به هر بیچاره بسته
ببین «قطره» به پا شور جزا شد	علی از دارفانی رخت بسته