از اشک دیده جسم تو را شستشو کنم

دامن کشان به دامن این دشت رو کنم	با مرغ آشیان دلم گفتگو کنم
از هر طرف روانه شوم با دل پریش	هر لحظۀ وصال تو را آرزو کنم
گاهی روم به خیمه گه سوی حربگاه	سرگشته هر طرف بروم جستجو کنم
آمد کنار نعش برادر به گریه گفت	شاه نجف کجاست تو را روبرو کنم
آب روان که نیست میسر برای تو	از اشک دیده جسم تو را شستشو کنم
از تیغ و تیر و خنجر و نوک سنان و نی	خواهم که زخم‌های تنت را رفو کنم
بر بوسه گاه جدّ و پدر بوسه زد بگفت	کو رأس انورت که به او گفتگو کنم
پرپر ببینمت گل زینب به روی خاک	بر دارمت زخاک و چو گل‌برگ بو کنم
چون نیست ممکنم که سپارم تو را به خاک	بسپارمت به خالق و آشفته مو کنم
از خون خنجر تو کنم گیسوان خضاب	رسوا یزید و مردم بی آبرو کنم
بگذارمت به دامن صحرا حسین من	افسرده سوی دیر زخرابات رو کنم
زهرا تو را زخون جگر پروریده بود	جسم تو را ببینم و من یاد او کنم
گر «قطره»­ام ز آه دل زینب حزین	گلگون ز اشک دامن و روی نکو کنم