ورود اهل بیت به شام

روزی که اهل بیت شه دین به شام شد	از هر طرف به هر طرفی ازدحام شد
تیغ جفا و جور ستم از نیام شد	دنیا به کام مردم بی ننگ و نام شد
غمگین دل عزیز رسول انام شد
تا دختر ولی خدا دید شام را	بی شرمی خلایق بی ننگ و نام را
بی رحمی یزید و جفای عوام را	کف الخضاب دست همه خاص و عام را
آن روز پیش دیدۀ زینب چه شام شد
بانوی بانوان اسیران بی گناه	گفت ای سپاه شوم جفاکار دین تباه
مائیم پرده­دار حرم دخت پادشاه	از دود آه ما شده رخسار مه سیاه
از این سبب زدست ملایک زمام شد
محزون به شام زینب مالک رقاب شد	آهی کشید و تیره رخ آفتاب شد
سکان ماسوا و زمین انقلاب شد	غمگین نبی و فاطمه و بوتراب شد
یا للعجب مگر که قیامت قیام شد
اثبات کرد زینب کبری مقام خویش	بر کف گرفت بانوی عصمت زمام خویش
ثابت به خلق کرد در آن شام مام خویش	از آن سپاه شوم گرفت انتقام خویش
حجت به اهل کوفه و شامی تمام شد
گفتا که ما عزیز نبی فخر عالمیم	نور سراج کعبه و فرزند خاتمیم
ما رهنمای عالم و منهاج آدمیم	معنی بر کتاب خدا اسم اعظمیم
از دست ما ز فتنه اعدا زمام شد