امام علیه السلام در بالین علی اکبر

بهار معرفتِ نخل لایزال علی جان	شهید راه خداوند بی‌مثال علی جان
قدم زداغ تو گردید چون هلال علی جان	دلم شد از غم روی تو پر ملال علی جان
نهال گلشن توحید لایزال علی جان
برای ماتمت ای نور چشم عالم و آدم	زغم قرین شده در باغ خلد حیدر و خاتم
ز جای خیز ببین شد جهان زمرگ تو درهم	ملک به عرش نهادند سر به زانوی ماتم
فتاده‌ای ز چه ای شمع بی‌مثال علی جان
چراغ محفل زینب فروغ طلعت توست	قوام هستی او از قیام قامت توست
بلند پایه‌ی بختم به عزم همت توست	مدام چشم دلم سوی کاخ رفعت توست
دلم به مهر ولای تو هست و آل علی جان
سفر زشهر فنا کرده‌ای به ملک بقا	زدست فتنۀ ایام و ظلم قوم دغا
زماتم تو به پا شد قیامت عظما	در انتظار تو زینب بود به خیمه سرا
به حضرت تو دلم بود اتصال علی جان
به روی خاک فتادی علی تو نور دو عینی	تو شبه روی رسول انام بدر حنینی
اگر شهید در این سرزمین زتیغ و سنینی	به راه قادر یکتا تو ارمغان حسینی
به ماه مکه تو را بود اتصال علی جان
چرا به خاک فتادی عزیز دانه لیلا	زجای خیز ببین یک دمی در این صحرا
به گرد قامت سرو تو ای گل رعنا	در این دیار پرآشوب کرده‌ای ماوا
قدم ز بار غمت گشته همچو دال علی جان
صبا ببر خبر از این زمین به سوی مدینه	بگو به حضرت صغرا که ای خجسته حزینه
بیا به دشت بلا و ببین زفتنه و کینه	شهید گشت علی نور دیدۀ تو حزینه
وجود «قطره»ای از تو شد محال علی جان