در مصایب حضرت سیدالشهدا علیه السلام

قامتم از بار غم کمان شده هیهات	مونس دل درد بیکران شده هیهات
بس که نشستم به کنج خانه‌ی عزلت	صبر و شکیب من از میان شده هیهات
از اثر رنج و طعن و تیر ملامت	از تن بیمار من توان شده هیهات
در دل دریای فکرتم گهری بود	با که بگویم چرا نهان شده هیهات
صبح سعادت بگو به بلبل مستان	موسم گل‌گشت بوستان شده هیهات
مسکن مرغ دلم به شاخ سمن بود	یک دو سه روزی زآشیان شده هیهات
سیل سرشکم زدیده­ام شب هجران	از سر هر ناوکی روان شده هیهات
بهر چه پژمرده گشته غنچه‌ی نسرین	هم دم آن خار بوستان شده هیهات
صاحب باغ از چه کرده سر به گریبان	نوگل نازش زبوستان شده هیهات
گریه کند همچو ابر لامه به کهسار	کوی شکیب من از میان شده هیهات
گرچه به چنگال گرگ برّه اسیر است	گله در این دشت بی شبان شده هیهات
بهر عزای شهید نیزه و خنجر	از کف آزادگان عنان شده هیهات
از اثر نوک تیر و باد مخالف	گلشن دین خدا خزان شده هیهات
تشنه حسین جان سپرد بر لب دریا	قامت زهرا زغم کمان شده هیهات
زعرشه‌ی زین تا به فرش عرش علا شد	ولوله در ملک لامکان شده هیهات
تا که به خاک اوفتاد جسم لطیفش	از همه اعضاش خون روان شده هیهات
رأس عزیز خدا مقابل زینب	از ستم ظلم بر سنان شده هیهات
جسم مشبک ز تیر و تابش خورشید	پرتو خورشید سایبان شده هیهات
چهرۀ تابان کودکان رسالت	زرد از آن فتنۀ زمان شده هیهات
سایه نبودی برای پیکر عریان	سایۀ او خنجر و سنان شده هیهات
گرچه میسّر کفن نبود خدا را	پیکر عریان چنان نهان شده هیهات
در صف کرببلا مگر تو ندیدی	زجۀ طفلان بآسمان شده هیهات
کس نشنیده هنوز کودک مهمان	مهر رخش همچو زعفران شده هیهات
زینب کبری و کودکان حسینی	بر سر بازارها روان شده هیهات
قبلۀ دل را به بندِ سلسله بستند	غمزده با کاروان روان شده هیهات
نور خدا کرده در تنور تجلی	موسی جان زار و ناتوان شده هیهات
لعل لب شاه دین کبود خدا را	از اثر چوب خیزران شده هیهات
صدر نشین کاخ عزّ و جلالت «قطره» به ویرانه­شان مکان شده هیهات