از یمن قدومش شده آفاق طربناک

ساقی قدح باده مهیا کند امروز	گلگون زمی آن ساغر مینا کند امروز
میخانۀ توحید مصفا کند امروز	مطرب گره از عقدۀ دل وا کند امروز
آئینۀ دل پاک زصهبا کند امروز
در آئینۀ دل چو فتد عکس رخ یار	آئینۀ دل نیست دگر مسکن اغیار
یعنی شود آن دل به یقین مظهر انوار	آن مظهر انوار شود مسکن دلدار
معشوق به صد جلوه تماشا کند امروز
امروز زرخ پرده برافکنده نگارم	روشن شده از مهر جمالش شب تارم
از مهر جمالش شده دل آئینه دارم	وز هجر رخش رفته ز کف صبر و قرارم
دل وصل از آن یار تمنا کند امروز
در پرده نهان آنچه خدا داشت عیان شد	افشا به خلایق ز کرم سرّ نهان شد
از مقدم آن شوخ جهان مشک فشان شد	این دیر کهن سال ز نو باز جوان شد
از خلق جهان عقدۀ دل واکند امروز
برخیز دلا مُولد سلطان حجاز است	هنگام سرور و طرب و نغمه و ساز است
ای باده کشان مژده در میکده باز است	محمود دلم شیفتۀ روی ایاز است
از شوق دلم شورش و غوغا کند امروز
از ملک صفا نور رخش جلوه­گر آمد	خورشید جمالش زپس پرده درآمد
یعنی به جهان پردۀ اوهام درآمد	شد ظلمت جهل آخر و از نو سحر آمد
از قبلۀ جان شمس تجلی کند امروز
شاهنشه خوبانی و فخر دو جهانی	فرمانده و سالار تو بر کشور جانی
ساقی ازل باده ده کون و مکانی	کفر این نبود چون که خدا را تو زبانی
توصیف تو حق گفت که معنی کند امروز
هادی بشر فخر عرب خسرو لولاک	آن هاشمی و ابطحی و شمس نه افلاک
آن مخزن اسرار خدا منبع ادارک	از یمن قدومش شده آفاق طربناک
صحرا و در و دشت مصفا کند امروز
بر دست صبا داد چو آن طرۀ دل کش	گردید دلم چون خم گیسوش مشوش
برخرمن اعمال زعشقش زدم آتش	از نقش جمالش همه آفاق منقش
سودای رخش بین که چه با ما کند امروز
در قلزم عشق تو من آن «قطرۀ» پاکم	هرچند تو از نور، من از تودۀ خاکم
گر طعنه زند دشمن و از کینه چه باکم	سرمست نه امروز من از دختر تاکم
تا نرگس مست تو چه سودا کند امروز