ظهور انبیا باشد برای خلقت زهرا

طلسم گنج دانش بشکن و سدّ من و ما را	تو در مافوق ملک آفرینش بین تجلّا را
تو که در عالم ذر در بساط کبریا بودی	ندیدی عکس صورت آفرین سرّ معمّا را
ملائک، حاملین عرش و او ادنی نمی‌بینند	تجلی خدا و زهرۀ اسماء زهرا را
پر مرغ حیات بسته این قاف را کن باز	کند سیر سماوات علا، عرش معلّا را
بود معراج قرب حق تعالی سینۀ زهرا	که می‌بوسید ختم المرسلین آن گنج اسما را
ز اسمای جلال کبریایی می‌توان یابی	رموز آیۀ تطهیر و سرّ  آل طاها را
اگر از کنه ذات خود تو بشناسی محمّد (ص) را	توانی یافت در دریای رحمت فلک معنا را
همه غرقیم در بحر ولا، فضل ربوبیّت	که بتواند کند حل مشکل و رمز معمّا را
برو در محضر امّ الائمّه حضرت زهرا	بیابی بحر علم و کان حکمت، سرّ عظمی را
ظهور انبیا باشد برای خلقت زهرا	به شأنش کرده نازل کوثر و انّا فتحنا را
چراغی را که روشن کرده حق اندر بساط قرب	که بتواند کند خاموش آن نور مجلّا را
اگر اشیاء عالم، خلق مافیها شود دیده	نه بتواند ببیند چهره و سیمای زهرا را
مگر هر کس که آدم شد تواند دید زهرا را	نه بتواند ببیند وجه باقی شمس بطحا را
ز یک نقطه ز فوق «فاء» و تحت «باء» بسم الله	هدایت می نماید خلق کون حق تعالی را
بود عاشق هما بر آفتاب و سایبان دارد	شود مات و نبیند آفتاب روی بیضا را
اگر نشناختی یک عمر خاتون قیامت کیست	بشوی از دفتر عشّاق اسم نامسمّی را
اگر رهبر نباشد فاطمه بر خلق مافیها	که یابد در تجلّا مبدأ وحی توانا را
درون بطن هر ذرّه، بود خود ظاهر و پنهان	که اثبات الهیّت کند تقدیس مولا را
اگر خواهی شوی از آفتاب روز حشر ایمن	بخوان سبع المثانی و بگو تسبیح زهرا را
تو گر «قطره» بهشت عدن و جنّات اللقا خواهی	بکش چون سرمه بر دیده غبار پای زهرا را