گاه ولادت شه دین، صاحب زمان

آمد ندا ز پرده که گاه ظهور شد

گاه ظهور مطلع اللهُ نور شد

گاه ولادت شه دین، صاحب زمان

بر پا قیام جشن و بروز و ظهور شد

با چشم فاطمه نظری کن به کائنات

بر پا قیام جشن برای ظهور شد

حق با زبان فاطمه گفتا به کائنات

از صد هزار پرده تجلی نور شد

خلاق صبر و هاتف غیب و شهود گفت

گاه نشاط و عشرت و شادی، سرور شد

از رخ گرفته پرده آینۀ حق نمای حق

افشا جمال مظهر حی غفور شد

موسی دل به طور تجلی برفت و دید

جلوات نور از شجر قاف طور شد

از بهر انتظام محفل جشن امام عصر

نیروی نه سپهر و جیش ملک فوج حور شد

از بس ملک ز عرش برین آمده به فرش

بسته به روی خلق عبور و مرور شد

لبریز جام و ساغر و مینا خم و صبو

از چشمۀ حیات و شراب طهور شد

بیدار کی شوی که به خواب اندری چنین

گاه وصال و موسم درک حضور شد

قطره مخربان دین و ستمکار روزگار

مأوایشان به ویل به امر غفور شد