عالم چو گوی در خم چوگان دست تو

بی‌پرده آن که خال و خط و عارض تو دید

خطی به دور هستی کون و مکان کشید

در سایة ولای تو یا صاحب الزمان

مخلوق ارض و سماوات آرمید

بر دامن تو چنگ زده دست کائنات

ای مظهر جلالت حق قبلة امید

از کنج ابروان تو از مشرق وجود

خورشید آفرینش و ماه و فلک دمید

در شأن و در مقام تو از مصدر قدم

آمد ز غیب و پردة غیب خدا نوید

این حجت خدای جهان ختم اوصیاست

از یک کرشمه هر دو جهان آورد پدید

از خرمن ولایت مهدی و کشت و بر

اهل جهان و خلق سماوات خوشه چید

از بس لطیف جسم سماواتی شماست

نتوان به چشم مردم آفاق دیده دید

کشاف سر وحدت و قانون‌گذار دهر

با کلک قدر نقش و نگار تو را کشید

عالم چو گوی در خم چوگان دست تو

زآنرو تویی ولی خدا کشتی امید

این ذات ممکن است ولی واجب الوجود

آئینه ساخت تا که ببیند رخش حمید

یک قطره کائنات ز دریای جود اوست

باید زجام و رطل تو آب بقا چشید