ما امت دلباخته خسرو طوسیم

آزاد کن از دام قفس مرغ روان را

تا سیر عوالم کند و کشور جان را

در کنج قفس منزل این مرغ روان نیست

بردار ز پایش هله این بند گران را

داری تو اگر عزم سر کوی ولایت

وا کن تو پر مرغ حیات دل و جان را

در عرش برین پرچم نصرت زده جبریل

بر لوح قلم سکه زده نام و نشان را

امشب شب میلاد غریب الغربا شد

تقدیس نما از دل و جان فخر زمان را

امروز در آفاق جهان شور و نشاط است

هنگام سرور است بگو پیر و جوان را

ما امت دلباخته خسرو طوسیم

داریم در این کون و مکان فلک امان را

سرمایه ما پیروی آل رسول است

گویم به که این راز دل و سر نهان را

ای قطره ز ابیات همین شعر تو پیداست

اصحاب کسا داده به تو طبع روان را