باب عطا

این آستان قدس تو باب عطا بود

این بارگاه مهبط وحی خدا بود

پشت و پناه مردم بی خانمان توئی

محتاج بر عطای تو شاه و گدا بود

هر روز و شب که بگذرد از من عزیز حق

چشم امید من به در این سرا بود

گر کعبه حقیقت حق جای التجاست

در طوف قصر قدس تو جای دعا بود

بر چار رکن و شش جهت و هشت قبلگاه

عکس رخ تو آینه حق نما بود

باب المراد و مونس درماندگان توئی

دست تو دست خالق ارض و سما بود

موسی کجاست تا که ببیند جلال تو

صحن و سرای تو حرم کبریا بود

افراشتی چراغ حقیقت به کائنات

نور سراج راه سریع الرضا بود

جارو کش حریم تو باشد امین وحی

خدمتگذار حامل عرش علا بود

چون موسم نشاط و سرور است و عیش و نوش

خرم دل شکسته به غم مبتلا بود

من خوشه چین خرمن آل محمدم

سیمرغ دل به خال لبت مبتلا بود

بیگانه ام ز خلق و توئی آشنای من

دستم به طوف دامن این آشنا بود

خاک رهت که سرمه چشم ملائک است

چون زهره ولایت خیر النسا بود

این نقطه که به دائره باب بسمله است

در تحت باء شرح حدیث کسا بود

هشت و چهار مظهر و دو روح کائنات

هر یک صراط عقل به ارض و سما بود

این کاشف حقیقت دریای بیکران

از دودمان خامس آل عبا بود

نامش غریب خاک خراسان بود رضا

یار و غریب و مونس هر بی نوا بود

از بس که زائر ملک آید پی طواف

راه عبور بسته بر انبیا بود

تمثال بی مثال رسول گرامی است

آئینه تمام نمای خدای بود

در آستان قدس چو رفتی به هوش باش

بین صد هزار موسی حق با عصا بود

قطره دوای درد تو در ساغر رضاست

زیرا طبیب نور به دارالشفا بود