بادی وزید، نخلۀ پر بار و بر شکست

طوفان باد دی، قدِ سروِ شجر شکست

از باغبان ز بار مصائب کمر شکست

فصل بهار و ساحت بستان و صبحدم

بادی وزید، نخلۀ پر بار و بر شکست

تا رخت از سرای فنا مصطفی کشید

آئینۀ وجود ز سنگ قدر شکست

در بر نمود رخت عزا ماسوی از آنک

درج دهان حضرت خیر البشر شکست

گر تازیانه باعث قتل بتول شد

قلبش ز دست خلق و فراق پدر شکست

آتش زده به خرمن دلهای سوخته

آن کس که دل ز کودک خونین جگر شکست

آتش زد و بسوخت درِ خانۀ علی

آن کس دل بتول در آن رهگذر شکست

چون داشت قصد کشتن زهرا و بوتراب

زد ضربه ای به در، دل جن و بشر شکست

گفتا به گریه شمسۀ آفاق یاعلی

پهلوی بانوی حرم از ضرب در شکست

آن سینه ای که مخزن اسماء علم بود

خاکم به سر میانه دیوار و در شکست

از آه آتشینِ دلِ طفل و فاطمه

دلها کباب شد قلم صنع سر شکست