هنوز خون چکد از چشم گنبد گردون

قسم به طرّۀ لیلی و گریۀ مجنون

هنوز خون چکد از چشم گنبد گردون

فتاد قطرۀ خونی ز چشمۀ خورشید

که نه سپهر عوالم ز خون شده گلگون

به صحن و باغ و گلستان به پا قیامت شد

ز شور و زمزمۀ عندلیب و آه درون

ز چشم ابر مشیّت فتاده قطرۀ اشک

که دامن فلک کائنات شد جیحون

رواق کنگرۀ عرش کائنات شکست

ز جور و ظلم و ستم، فتنه های گوناگون

از آن خزائن علم لدن به روی زمین

فتاد لؤلؤ و مرجان و گوهر مکنون

که کاخ ظلم خراب و لوای عدل به پاست

ز یمن فاطمه و لطف خالق بی چون

ز لطمه ای که عدو زد به عارض زهرا

ز کوه دهر گناهش به حق بود افزون

هنوز از غم زهرا ز چشمۀ خورشید

به جای اشک بریزد ز دیده قطرۀ خون

برای فاطمه ام الائمه حجت حق

بود چو خاتم مرسل ز ماتمش محزون