بگذاشته ای بی کس و بی یار علی را

رفتی به جوانی ز جهان فاطمه جانم

ای نور بصر راحت جان فاطمه جانم

جا دارد علی پیر شود گر ز فراقت

ای مونسم ای تازه جوان فاطمه جانم

جای تو بود در دل من گر چه به ظاهر

گردیده ای از دیده نهان فاطمه جانم

بگذاشته ای بی کس و بی یار علی را

رفتی ز بر ای روح روان فاطمه جانم

روی تو به گلزار جهان بود بهارم

گردیده جهان بی تو خزان فاطمه جانم

آن شعلة آه جگر غمزدگانت

آتش زده بر خرمن جان فاطمه جانم

آه حسن و اشک حسین از غم مرگت

برد از کف من تاب و توان فاطمه جانم

خون گشت دل من ز غم زینب و کلثوم

از گریه این زاری آن فاطمه جانم

تاریک شد از بعد تو کاشانه ام آری

بودی تو چراغ دل و جان فاطمه جانم

جا دارد اگر صبر و قرارم شود از دست

داغ تو ز کف برده عنان فاطمه جانم

چون یاد ز روی تو و پهلوی تو دارم

پیوسته کنم آه و فغان فاطمه جانم

ترسم که پس از مرگ تو بسیار بمانم

با فرقت رویت به جهان فاطمه جانم

جا دارد اگر قامتم از بار فراقت

گردد پس از این همچو کمان فاطمه جانم

آن لحظه که آگاه ز بازوی تو گشتم

گویم به که این سر نهان فاطمه جانم

جان با نفس ای کاش برآید ز گلویم

از بعد تو ای فخر زمان فاطمه جانم

ای دخت نبی از غمت این قدر بگریم

تا خون کنم از دیده روان فاطمه جانم

تا از یم احسان تو بی بهره نماند

قطره به تو شد مرثیه خوان فاطمه جانم