علی آمد کنار قبر زهرا ...

روان شد مرتضی با قلب پر غم

به سوی کعبه مقصود عالم

علی آمد کنار قبر زهرا

دل مجنون او گم کرده لیلا

نشسته با دل محزون و خسته

کنار مرقد پهلو شکسته

بگفتا یک جهان جان من این جاست

فروغ دیده، جانان من این جاست

خزان آمد به سوی بوستانم

که ویران کرد باغ و آشیانم

برون آور سر از خاک و نظر کن

شب آدینه را با ما سحر کن

تمام کودکانت قلب رنجور

پریشان در حریم وادی طور

چه طوری صد هزاران پور عمران

در این وادی بود سر در گریبان

ببین رخسار طفلانت شده زرد

نشسته بر جمال کودکان گرد

برای زینبین و قلب زهرا

ز اشکش دامن دل کرد دریا

ز بوی تربت زهرای اطهر

مشام جان عالم شد معطر

شود یک قطره اشک سوگواران

که زاد راه انس و خلق امکان