وجه سرمد

کیست این بانو که عالم ریزه خوار خوان اوست

گفتمش عالم غریق بحر بی پایان اوست

کیست این قدرت که حکمش جاری و ساری بود

گفتمش کون و مکان چون گوی در چوگان اوست

کیست این ناطق که عالم را مسخر کرده است

گفتمش گردون مدار کون در فرمان اوست

کیست این دستی که ما فوق ید بیضا بود

گفتمش موسی به سینا واله و حیران اوست

کیست آورده به عالم یازده عیسی دمی

گفتمش آورده زهرا هر دو عالم زآن اوست

کیست این فرمانده کل قوای کائنات

گفتمش جان جهان در قبضه فرمان اوست

کیست در خلوت سرای وحی کس را راه نیست

گفتمش پیک خداوند جهان دربان اوست

کیست این مظهر که اسمش فاطر اسما بود

گفتمش علّم لنا در مکتب عرفان اوست

کیست این در ماورای کون در ذکر و ثناست

گفتمش تسبیح لایدرک لنا سبحان اوست

کیست این روحی که در جسم تمام کائنات

گفتمش در قالب کونین روح و جان اوست

کیست این آورده هشت و سه صراط مستقیم

گفتمش این هشت و سه عدل است حق میزان اوست

کیست این دارد خبر از متن بطن کل شیء

گفتمش قلب عوالم ظاهر و پنهان اوست

کیست این قطبی که اقطار مدار انجم است

گفتمش عرش معلا طارم ایوان اوست

کیست این ناطق که در هر منطقی گویا بود

گفتمش تسبیح عالم وصف الرحمن اوست

کیست این می گفت قالوا را بلی او در الست

گفتمش قالوا بلی سر ضمیر آن اوست

کیست این نوحی که کشتیبان این طوفان شده

گفتمش صدها هزاران نوح کشتیبان اوست

کیست این کوکب که صد خورشید آرد از افق

گفتمش یک ذره این خورشید در کیوان اوست

کیست این در علم و دانش فهم بی مثل و مَثَل

گفتمش علم لدن در دفتر دیوان اوست

کیست این در مشرق ابدا علم افراشته

گفتمش صاحب علم شاهنشه خوبان اوست

کیست این کوثر که در جنات تجری جاری است

گفتمش این کوثر و تسنیم از رضوان اوست

کیست این در لایری مسجود در حمد و ثناست

گفتمش آنجا حریم قرب بی پایان اوست

کیست این آویزه عرش الهی جلوه گر

گفتمش این جلوه از مصباح نور افشان اوست

کیست این قندیل شد آویز صدر المنتهی

گفتمش در او فروغ چهره تابان اوست

کیست این صدیقه کبری که وجه سرمد است

گفتمش این وجه سرمد جلوه فتان اوست

کیست این نخلی که دارد غنچه بی خار و خسش

گفتمش این غنچه بی خار در بستان اوست

کیست این نازل شده قرآن به شأنش در ازل

گفتمش ام الائمه علم از ارکان اوست

کیست این مظهر که همتایش نباشد در جهان

گفتمش غیر علی نبود کسی هم شان اوست