رسید مژده ...

رسید مژده ای از پیشگاه حی مجید

ز آسمان رسالت عیان شده خورشید

قیام فاطمه بود از قِدَم ولی امروز

دمید صبح فروغش ز مشرق توحید

جهان و هر چه در او هست طور سینا شد

ز طور فاطمه موسی ندای حق بشنید

بتول زهرۀ زهرای آسمان ولاست

جهان که ذره بود در مقابلش خورشید

به آستانۀ زهرا ساکنین ارض و سما

گشوده دست طلب، باز کرده چشم امید

تمام خیل رسل اولیا در این کِشته

ز بدو عالم کونین خوشه چین گردید

امین منزل درگاه فاطمه شب و روز

که در بر ملکوت سما به خود بالید

رخ غلام، سیاه است خواجه می داند

سفید موی سیه چهره است و عبد و عبید

ز بحر فیض بخواه قطره آنچه می خواهی

کسی ز درگه زهرا نمی رود نومید