مکن گریه جانم فدایت علی جان

چرا اصغر من نخوابی تو امشب	عزیز دلم مست خوابی تو امشب
چو شاخ گلی از نسیم سحرگاه	به گهواره در پیچ و تابی تو امشب
مزن ناخن امشب به پستان مادر	که در سینه شیری نیابی تو امشب
به گلبرگ روی تو شب زنده دارم	که تا نور چشمم بخوابی تو امشب
نشسته به گلگشت روی تو شبنم	از این است در اضطرابی تو امشب
مکن گریه جانم فدایت علی جان	زسوز عطش گر کبابی تو امشب
گهی ناله گاهی تبسم نمائی	گهی تشنه گه کامیابی تو امشب
تمنایم از روی ماه تو این است	که از من دمی رخ متابی تو امشب
برای من ای عندلیب حسینی	که بهتر زمشک و گلابی تو امشب
بریز از بصر اشک غم قطره قطره	کزین لحظه بی صبر و تابی تو امشب

گهی گریه کند گاهی تبسم

علی اصغر عزیز نور دیده	چرا رنگ از رخت مادر پریده
مکن گریه که من طاقت ندارم	انیس و مونس شب‌های تارم
زسوز تشنگی افسرده باشی	گل سرخم چرا پژمرده باشی
چرا ای نخل گل در پیچ و تابی	به روی دامن مادر نخوابی
یقین مهمان نوازی این چنین است	که طفل بی‌گنه زار و حزین است
زبس آن طفل محزون دست و پا زد	که آتش بر دل اهل عزا زد
بدان از دیده جاری کرده ژاله	که بنشسته عرق روی کلاله
نه بتواند کند کودک تکلم	گهی گریه کند گاهی تبسم
گهی آن چشم فتان باز می­کرد	گهی لب باز آن شهباز می­کرد
به گردش بانوان سر در گریبان	شده از رزمگه سلطان خوبان
گرفت آن ناز پرور را در آغوش	به روی دامن شه رفت از هوش