احیاگر دین

تا پرچم عدالت برپا نمود زینب 

شوری که از شهامت افشا نمود زینب

ناموس کبریا بود دخت بتول عذرا        

آن دم جهاد اکبر ابدا نمود زینب

دست یدالهی را از آستین برآورد

امر ولی حق را اجرا نمود زینب

از حجت الهی دخت علی مدد خواست   

اعجاز مرتضی را احیا نمود زینب

دیدش به زیب نیزه رأس عزیز زهراست

در کربلا قیامت بر پا نمود زینب

می‌خواست قتل و غارت دشمن کند حرم را       

سیمرغ قاف دل را گویا نمود زینب

روز نشاط دشمن شد شام تیره آن دم     

اسرار جانفشانی افشا نمود زینب

گلهای پر شکسته تا دید روی خاکست    

در ملک آفرینش غوغا نمود زینب

از قدرت بیانش اثبات خون حق کرد     

پس منهدم صفوف اعدا نمود زینب

از صبر و حلم و دانش خیل ستمگران را

تا دامن قیامت رسوا نمود زینب

تا گلستان زهرا از ظلم کین خزان شد    

رو سوی قتلگاه حمرا نمود زینب

از دیده چون حسینش گردیده بود پنهان  

جسمش به خاک در خون پیدا نمود زینب

بعد از هزار و چندی دانشوران بگویند  

دین مبین حق را احیا نمود زینب

می‌خواست خون حق را سازد یزید پامال

جان را به کف گرفت و پروا نمود زینب

تشکیل مجلس کفر بر باد داد آن دم        

تا مدعی نگوید پروا نمود زینب

در ماتم حسینش از قطره‌های اشکش     

دامان کربلا را دریا نمود زینب

اگر وجودش نبود جهان نگشتی به‌پا

به گوش دل می ‌رسد ز پیک جانان ندا    

اول صبح و مسا ز درگه کبریا

به جنّ و حور و ملک به خلق ارض و سما        

که شد ظهور علی سلیل ملک خدا

اگر وجودش نبود جهان نگشتی به‌پا

خازن خلد برین چید بساط سرور

به قصر جنات عدن برای الله نور

به قاب قوسین قدس به بام قصر بلور    

مدح ولی خدا کنند حور و قصور

به عیش و عشرت ملک فخر کنان انبیا

تولدش تا که گشت به خانۀ قرب دوست  

زعرش حق برتری یافت اگر بهراوست

کون و مکان قطره ایست وجود او بحر جوست  

آینۀ  حق نماست مظهر اسماء هوست

دید در آن آینه روی خدا مصطفی

اگر وجودش نبود عالم امکان نبود        

بود و نبودی نبود علی بُدی در وجود

کعبه ز فرّ علی گشت مکان درود

به آدم از قدر او ملک نموده سجود

علی شد از امر حق به خلق کن رهنما

نزد یم جود او کون و مکان قطره ایست 

در بر نور رخش مهر فلک ذره ایست

گردش این آسیا به چرخ او پرّه ایست    

به آسمان ولاش دو کون چون زهره ایست

نزد قیام قدش پشت فلک شد دوتا

مدح علی را بگو روز و شب و ماه و سال        

بدون حب علی به قصر جنت محال

بغض علی هر که داشت فتد به چاه ضلال        

اگر که داری به دل تو اشتیاق وصال

خاک قدومش بکش چو کحل بر دیده‌ها

توسن الله نور به نه فلک تاخته   

ز صولت و حشمتش سپهر دل باخته

محب او در جنان علم برافراخته

دشمن او را خدا در درک انداخته

یوسف مصر وجود گشت عیان،‌ خودنما

علیست کز نور او نور دهد آفتاب        

در طلب وصل او فلک بود در شتاب

ز نور او هرچه نور نهان شود در حجاب

نور علی بیند ار تاب نیارد شهاب

که هادی ماسواست ز آیۀ انـّما

آن که نبی را نمود به عرش مهمان خویش        

جان نبی را گزید به دوش برجان خویش

دو کون را کرد او رهین احسان خویش 

ذات و صفاتش نمود تمام حیران خویش

نیست دگر مثل او به درگه کبریا

کامیاب از ساغر حیدر

صبا بگرفت خورشید ولا از رخ نقاب امروز    

به ما از مشرق زلفش بتابد آفتاب امروز

قمر در عقرب زلفش نهان گردید از کثرت       

گرفته چهرۀ خورشید و روی آفتاب امروز

دل جمعی پریشان شد چنان زلف پریشانش       

هویدا گشت در امکان قیام و انقلاب امروز

صبا از مهر رخسارش میفکن پرده می‌ترسم      

به‌پا گردد در عالم محشر روز حساب امروز

شکفته غنچۀ نخل گل یاسین و علـّمنا    

نمانده در دل مرغان بستان صبر و تاب امروز

ز نه افلاک و هفت کوکب، مه و خورشید می‌آید  

به هنگام سواری گیرد از سلطان رکاب امروز

تو از خون رزان و دختر تاک چمن بگذر

مکن از خونشان گیسو و دست خود خضاب امروز

ببین ساقی صهبای قدم سرخوش مهیا کرد        

صراحی و قدح، مینا،‌ سبو، خمّ شراب امروز

در این میلاد ساقی قدم از کوثر و رضوان        

دهد بر خلق سکـّان و سما از دُرد ناب امروز

تمام مهر و ماه و جنّ و انس و ثابت و سیّار      

شود از ساغر صهبای حیدر کامیاب امروز

در این عید سعید شیعیان، مسرور شد عالم        

ولیّ قائم حق شد به عالم انتخاب امروز

بشوید اشک چشم ابر فیض رحمت رحمان         

گنه از لوح طغرا دفتر جرم و حساب امروز

جهان در تحت ظل و سایۀ مولا بود لیکن

گرفته ملک هستی را به چوگان بوتراب امروز

اگر بردارد از رخ خسرو کشف الغطا دلبر

ندارد سایبان تابد به رویش آفتاب امروز

اگر قطره ندیدی سرّ وحدت را تو در قرآن       

حدیث عشق و عاشق را ببین در این کتاب امروز

زآستینش دست حق آید برون

آن که دربانش بدی روح الامین 

عرش اعلا پیش خرگاهش کهین

زآستینش دست حق آید برون    

وصف ذات اقدسش از حد فزون

مظهر اسماء ذات ذوالجلال      

داشت بر او آنچه هستی اتکال

عرش و فرش و جنت و ارض و سما    

در برخورشید رویش همچو لا

هشت جنت را لقایش مشتریست 

هفت ارکان در سمایش اختریست

تحتها الانهار و تجری قطره‌ای است     

از یم جودش دو گیتی ذره‌ای است

آفرینش را به حق ذات رب      

حق سبب ساز است و ذات او سبب

نقطۀ توحید را آن قوس صعود  

نام او نقش است در لوح وجود

جواد فیض

من جواد فیض هم بر اولین هم آخرینم

باء بسم الله خلقت روح رب العالمینم

در حضور حق تعالی بنده فرمانروایم

حکم فرمای خلقت روح رب العالمینم

سینه من مخزن علم لدنی آمد از حق

قلزم فضل الهی رهنمای مؤمنینم

حجت بر حقِ حقم کاشف اسرار غیبم

من امام و نور چشم آسمان و هم زمینم

جلوه مصباح نور عرشة «عرش استوی» یم

گاه در سیر عوالم گاه در عرش برینم

جد من ختم رسل پیغمبر آخر زمان است

شاخه طوبای زهرا و امیر المؤمنینم

من وصی مصطفی و مرتضی و مجتبی یم

وارث شاه شهیدان زاده آن مه جبینم

برترین آیات حقم مصدر علم الهی

رهبر خلق جهانم شافع للمذنبینم

نُه سپهر عدل و دادم در زمین و آسمانم

در لقب این رتبه دارم حافظ دین مبینم

قطره ام کز آن پدید آمد به دنیا هفت دریا

صاحب کون و مکان دریای گوهر آفرینم