گاه میلاد وجه لم یزلی است

دیده باز کن بازبین تجلی را	در تجلی علی اعلا را
می­توانی بچشم دیده و دل	دی مرآت حق تعالی را
نزد خلاق می­شوی محبوب	گرشناسی علی اعلا را
گنج مقصود حق توان یابی	بشکنی گر طلسم اسماء را
پیرو مرتضی شوی آندم	گر طلاقش دهی تو دنیا را
به ولای ولایتش سوگند	کرده اثبات ذات یکتا را
طوق طاعت بگردنت افکن	که عبادت کنی تو مولا را
از کتاب مبین به امر علی	حل کنی سـّر هر معما را
گر چشی شربت لقای علی	مِی نخواهی بهشت اعلا را
گاه میلاد وجه لم یزلی است رهبر ملک لا یزال علیست
قلم صنع و جوهر اثبات	دست قدرت نمای مظهر ذات
کرده تحریر در کتاب مبین	که علی هست قاضی الحاجات
گشته نازل به مصطفی قرآن	صادرات علیست این آیات
خواهی ار پی بری علی که بود	هست نوحش سفینه عرصات
خالق خلق خالقست علی	دست مولا بود حیات و ممات
بر رخ اهل عالم امکان	باز کرده علی در حاجات
از چراغ هدایتش روشن	کرده ملک وجود هر ذرات
چون رضای خدا رضای علیست	با خدا بوده در همه اوقات
گر خداوند نیست نیست ولی	شد خدا از قیام او اثبات
گاه میلاد وجه لم یزلی است رهبر ملک لایزال علیست
بخت من خواب بود شد بیدار	دید از هر طرف مشارق انوار
سر زده مهر و ماه عالمتاب	زآسمان و سپهر و لیل و نهار
از همه ماسوی ندا برخاست	جبرئیل آمده هزار هزار
بهر حفظ حریم لم یزلی	صف به صف بسته از یمین و یسار
هر طرف رو کنی عیان بینی	جلوه ذات و طلعت دلدار
در سرا پرده ربوبیت	شد عیان مظهر اولی الابصار
مادر گنج گوهر مقصود	داشت آن کان عز و صبر و وقار
چونکه شد در مدینه توحید	سـِّر توحید و جلوه دیدار
فاطمه روح عصمت و تقوی	با شکر خنده بود در گفتار
گاه میلاد وجه لم یزلی است رهبر ملک لایزال علیست
فاطمه بود در سریر حرم	بود با مظهر خدا همدم
می­شنید از مشارق غیبت	که تویی مام رهبر عالم
در وجود تو عالم ازلی است	ولی کائنات و فخر امم
بود مشغول حمد و ذکر و ثنا	از حرم شد روان به سوی حرم
روبرو شد به کعبه دل خسته	دید در بسته گفت:‌ربِّ حرم
همره من ولی لم یزلی است	صاحب خانه است و خیل و خدم
منکشف شد حصار ز امر خدا	فاطمه زد در آن حریم قدم
گفت من عبدم و تویی مولا	در دلم ذره­ای نباشد غم
بنشاندی مرا زلطف و عطا	در سراپرده قیام قدم
گاه میلاد وجه لم یزلی است رهبر ملک لایزال علیست
کشف اسرار و سر اسماء شد	جلوات ظهور پیدا شد
از تجلی روی این مولود	کعبه بیت الحرام انبا شد
آنچه در غیب حق تعالی بود	در حریم جلال پیدا شد
زد قدم در حریم کعبه علی	کائنات وجود احیا شد
شد مطاف جهان و اهل جهان	باب رحمت به روی ما وا شد
مشکلات جهان بشد آسان	از علی حل هر معما شد
ملکوت سما و خطه ارض	کامیاب از ظهور مولا شد
عالم غیب و کثرت و وحدت	محو روی علی اعلا شد
چه مبارک شبی بود کان شب	نفخات وجود گویا شد
گاه میلاد وجه لم یزلی است رهبر ملک لایزال علیست

تو به شهر دل نرفتی، ساکن آب و گلی

کس نیابد راه در غیب علی مرتضی	ماورای ملک امکانست و لا یُدرَک لنا
تو به شهر دل نرفتی ساکن آب و گلی	شهر دل باشد صرط عقل و کل ماسوی
دیده خورشید دل را باز کن وانگه ببین	که بهر ذرات خورشیدی بود بی انتها
آن براقی برد احمد را زاین ملک وجود	بود آنجا مبدأ وحی و مقام ذوالعطا
اندر آن کاخ مشیت تکیه زد ختمی مآب	ذات عالم آفرین گفتا به احمد مرحبا
عقل و عشق و دانش و اداراک و عالم محو و مات	قرب ذات قائمیت هست یمن مصطفی
منزل دربار عزت مات مانده بین راه	کارفرمای عوالم رفت در قرب خدا
هیچ کس آگه نشد از سر احمد جز علی	با خبر حق بود، احمد، مرتضی سـِر ولا
خلق کرده صوت را خلاق با لحن علی	مونس احمد شود در لامکان لایری
خواست نوشد شربت شهد لقا در بزم قرب	مرتضی گردید ساقی اندر آن بزم علا
جز خداوند توانا کیست گردد باخبر	از مقام حیدر و احمد که گفته مصطفی
فرق بین احمد و ذات احد یک میم بود	پرتو یک میم احمد هست میزان در بنا
قطره از دریای رحمت رحمت للعالمین	خلق کرده عرش و فرش و لوح و کرسی ماسوا

گر نیستی خدای زمین و زمان، که ای؟!

در دادگاه دل که جلوس سلام توست	دارالسلام خلوت و راز خِـیام توست‌
ارواح کائنات نگهدار این دلند	در دل سریر سلطنت انتظام توست‌
ره کس نیافت در حرم کبریای دل	چون دل صراط اقوم دارالمقام توست‌
در روز رستخیز که اشیاء کنند قیام	گویم که هر قیام شود از قیام توست‌
بر بال و برگ و صفحه اوراق کائنات	بنوشت کلک صنع نگارنده نام توست‌
روح القدس که کون گرفته به زیر پر	اندر کمند و سلسله و بند و دام توست‌
تو ممکن الوجودی و هم علت قدم	چون ذی‌وجود جل علا ذوالانام توست‌
عالم تمام فانی و سرحد نیستی است	باقی خدای سرمد و وجه کرام توست‌
ای والی ولایت و ای مرتضی علی	دنیا و آخرت زقیام و قیام توست‌
قاف قدم که مرکز وحی و نزول هست	غیب الغیوب قائمه دارالسلام توست‌
درمان درد داروی بیمار و مبتلا	شهد لقا و باده می لعل فام توست‌
مفتاح باب جنت و دوزخ به دست توست‌	یوم الحساب بخشش و احسان مرام توست‌
دریای علم و فضل تو را نیست انتها	گنج علوم چشمه فیض مدام توست‌
گرنیستی خدای زمین و زمان که ای	گویم نه ای و خدا ذوالانام توست‌
در هر کجا که رفت سروش دلم بدید	آنجا جلوس لشکر و گرد خیام توست‌
آن کس که بین باطل و حق را کند جدا	آن عدل و داد و قدرت و رمز مرام توست‌
نشناخت کس به غیر نبی و خدا تو را	آنکس تو را شناخت خدا و امام توست‌
این شش هزار و ششصد و شصت و شش آیه ­ای	باشد کتاب و منزل و وصف مقام توست‌
آن کوثر بهشت که شهر لقا در اوست	یک قطره­ ای ز ساغر و مینا و جام توست‌
گر وحی آورد بر خاتم امین وحی	این رتبه از مقام تو باشد پیام توست‌

آدمم نوحم خلیلم عیسیم موسای طورم

من صراط خطه اسما رب العالمینم	در بساط حق تعالی احسن للخالقینم
ظِلّ ذات ذی‌وجودم والی غیب و شهودم	صادر اول ظهورم روح ختم المرسلینم
باعث خلق جهانم من جهان جاودانم	معنی اللهُ نورم مظهر و نور آفرینم
مجد وجه ­الله مطلق سر سرالله بر حق	جلوه مصباح وجهم مطلع نور مبینم
من نمی­ گویم خدائم حق پرستم حق ستایم	آفتاب مهر ذاتم طیبات و طیبینم
عدل و میزان و صراطم رهبر و باب نجاتم	مصطفایم مرتضایم مبدء عین الیقینم
از نخستین فیض بخشم تا ابد فرمان‌روایم	دست خلاق توانا باشد اندر آستینم
پیشوایم مقتدایم رهنمایم دلربایم	هرکجا رو آروم من من صراط نستعینم
مرتضایم مصطفایم مالک ملک وجودم	مشعل علم کلامم از لقب حبل المتینم
قبله حاجات خلقم ساکن معراج عشقم	ناخدای بحر جودم پادشاه شهر دینم
کوثر و خلد و بهشتم روضه و رضوان سرشتم	ساقی بزم الستم من امیرالمؤمنینم
لوح محفوظ خدایم معنی قل انـّمایم	من کتاب الله ناطق روح ختم المرسلینم
مجمع اوصاف قرآن مهبط آیات رحمان	گشته نازل از برای رحمت للعالمینم
جبرئیل غیب سرمد وحی آورد نزد احمد	من دلیل صد هزاران منزل روح الامینم
آگهم از بطن متن ذره و خورشید عالم	صاحب اعجاز عینم چشمه حق الیقینم
آدمم نوحم خلیلم عیسیم موسای طورم	انبیا را در عیان و در خفا یار و معینم
من اگر گفتم سلونی با خبر از کائناتم	چون گواه از ماسوی ­الله واقف از سرّ مبینم
واقفم از هر عوالم رهبرم از هر معالم	باب علم مصطفایم مستعانم مستعینم
جیش ارکان ملائک حاملین عرش و فرشی	خلق از نور جمالم کرده رب العالمینم
در سماوات علائی خلق ارض و ماسوائی	هست در تحت لوایم که امین راسخینم
هادی درماندگانم دستگیر بی ­کسانم	من قسیم نار و جنت هم شفیع مذنبینم
چون علی انمایم مشرق شمس ضحایم	مونس هر بینوایم یاور هر مسلمینم
سیر در آفاق و انفس با براق عشق کردم	شد به معراج تجلای خدا آخر مکینم
قاسم ارزاق رزقم منشی خلاق رزقم	از ازل تا روز محشر رهبر دین مبینم
مجری صوم و صلواتم محیی خمس و زکاتم	معنی سبع ­المثانی لنگر عرش برینم
راد مردان جهان را من دلیل و پیشوایم	بیشه ملک ولا را ضیغم شیر آفرینم
آسمان فضل و وجودم آفتاب تابناکم	هر دو عالم قطره ­ای باشد ز دریای یقینم

علی پیدا علی مخفی علی ظاهر علی باطن

در افلاک مشیت نقش سیمای علی باشد	جهان هر لحظۀ سرگشته جویای علی باشد
کسی مدح  و ثنایش را خدا گوید سزاوارست	جهان آفرینش ظرف دریای علی باشد
به گوش دل شنیدم از نی و نای و نوای نی	که هر عضوی زاعضا گویای علی باشد
بهشت جاودانی زآن پیران خرابات است	ولی جنات عاشق روی زیبای علی باشد
نگه با چشم دل کن زینت عرش الهی بین	ز گرد و خاک کف کفه پای علی باشد
به یک لیله چهل منزل علی بوده عجب نبود	به بطن متن هر ذرات ماؤای علی باشد
خدا خورشید عالم آفرید از نور وجه الله	به هر افلاک می­تابد که لالای علی باشد
علی پیدا علی مخفی علی ظاهر علی باطن	به او زیبد جهان محو تجلای علی باشد
فروغ دیدۀ هر دیده می­بیند یقین دارم	که از هر دیدۀ ذرات بینای علی باشد
زبس ذات علی باشد محیط و قطب در عالم	کسی نتوان کند درک آن معمای علی باشد
بهر برگ و گلی با دیده حق بین نظر کردم	که دیدم وجه وجه­الله سیمای علی باشد
شب معراج در هر جا که سیر خاتم حق بود	که دیدش در حجاب وحی آوای علی باشد
گلی بشکفت در گلزار ناموس الهیت	که آن گل زینت عرش معلای علی باشد
خدای حق تعالی دید کس کفو علی نبود	زنورش فاطمه آورد همتای علی باشد
برو قطره حقیقت پیشه کن بگذر زما و من	بدر این پرده ظلمت که دل جای علی باشد